زمستونِ عقیم..
امتحاناى ترم. تهِ فرجه هام. نمره ى پاسى از ١٢. علوم پایه..استرس.. کم خوابى. تا وسطِ اسفند..
دوستام که میرن.. ترم آخرشون. پایان نامه شون. برنامه ریزیشون برا رفتن ازین جا. منى که میمونم.. خیلى ام میمونم.. خیلى ام نمیخوام که بمونم.. من که میخوام پرواز کنم.. میخواستم.. تنهایى.. بى دوستى ، بى رفیقى..
دوستام که نارفیق شدن. که میشنوم حرف میزنن.. که آدما نامرد و تخریب گرَن. و منفور.
دلتنگى. دلتنگى. دلتنگى.. دلتنگى از وقتى که شب میشه تا خودِ صبح.. دل اشکى.. مرور.. آرشیو.. مازوخیستم من.
که فهمیدم رفتن بلد نیستم.. حداقل اونجورى نه.. چشمام دیگه الکى شدن..
ویکى بهم گفت استعداد عجیبى دارم گند بزنم تو نقطه عطف هاى زندگیم. استعداد عجیبى دارم گند بزنم تو نقطه عطفاى زندگیم..