تا حالا شده حس کنین اینقدر داره در حقتون نامردی میشه که دلتون بخواد در و دیوارِ کائناتُ به هم بریزین؟ داد بزنین؟ پا بکوبین زمین؟ بگین این عادلانه نیست! مشت بزنین به همه چی؟
به قول یکی که گفته " تو دنیا فقط یه نفر وجود داره که باید ازش بهتر باشیم و اون گذشته خودمونه. "
۲۱ خرداد ۹۵ ، ۱۲:۲۵
۱ نظر
نمیتونم خودمو دوس داشته باشم تا وقتی که چند تا چیزو درست نکنم. و سختن!.. و زمان بر.. و به خاطر این دو تا فاکتوری که دارن دیر کردم و باید اصلا چند سال پیش درستشون میکردم.. 
خیلی بی قرارم. روحم اخموئه ینی. از چشمام توی آینه میبنم که بهم اخم میکنه چون خودمُ قبول ندارم ، قبولم نداره! نه تا وقتیکه اینا رو اوکی کنم..
شایدم فقط همیشه منتظرم یه نامیزونیِ کوچیک پیدا کنم و پیله کنم بهش.. یعنی شاید بهانه گیر شدم. روحم خو کرده به بداخلاقی و غر زدن!
ازین مدلایی که اگه همه چی پرفکت نباشه یه بی قراری کوچیک گوشه ی دلت استارت میخوره و نمیزاره حالت خوب باشه.. فقط من اینجوری ام؟
امیدوارم که تا آخر تابستون درست بشن.. من تو پاییز باید خودمو دوس داشته باشم!
۲۱ خرداد ۹۵ ، ۰۰:۲۷
۰ نظر